در عصر جدید سنگ، چوب به عنصر مهمی در ساخت مسکن تبدیل شد. برای ساختن دیوارها از چوب و داوب (یعنی ترکیبی از مشبک های چوبی بافته شده و مواد چسبنده ای که معمولاً از خاک، خاک رس، کاه یا فضولات حیوانات ساخته می شود) استفاده می شود.
عصر آهن زمانی بود که کارهای چوبی پیشرفت کرد و سازه های بزرگتر ساخته شد. از مواد آلی مانند چرم، طناب و نی کاهگلی برای ساخت استفاده می شد. خانههای گرد یک شکل رایج و استاندارد مسکن از عصر برنز تا عصر آهن بودند و با استفاده از ستونهای چوبی که با چوب و داوب به هم وصل شده بودند ساخته میشدند.
در قرون وسطی، ساختمان های اسکلت چوبی محبوبیت بیشتری پیدا کردند. ساخت و ساز ساختمان های چوبی با قاب چوبی آسان است و به راحتی حذف می شوند. قاب بندی چوبی سنتی، عمل ایجاد یک "اسکلت" ساختمان با استفاده از چوب است.
ساختمانهای چوبی به این معنی بود که ساختمانهای پیش ساخته بیشتری میتوانستند ساخته شوند و شهرها، شهرکها و روستاها شروع به گسترش کردند. در سرتاسر بریتانیا هنوز هم میتوان نمونههایی از ساختمانهای چوبی با قدمت صدها سال را دید، و تا دوران ویکتوریا، این روش نه تنها برای ساخت خانهها، بلکه برای کشتیسازی نیز بسیار محبوب بود.
بلوط به دلیل منابع غنی درختان بلوط در بریتانیا به الوار غالب برای اهداف ساختاری تبدیل شد. این نوع چوب فوق العاده قوی و بادوام است و آن را به یک ماده ایده آل برای سازه های مستقل تبدیل می کند.
یکی از قدیمی ترین ساختمان های بلوط در بریتانیا و در واقع یکی از قدیمی ترین ساختمان های چوبی اروپا هنوز پابرجاست. کلیسای گرینستد در اسکس کلیسایی است که نزدیک به 1200 سال پابرجاست. شواهد نشان می دهد که ممکن است کلیسایی در این مکان وجود داشته باشد که قدمت آن به قرن چهارم باز می گردد. این یکی از نمونه های عالی است که چگونه سازه های چوبی می توانند در آزمون زمان مقاومت کنند.
در قرون وسطی، نجاران از ماهرترین صنعتگران اطراف بودند و تقاضای زیادی برای ساخت و ساز ساختمان داشتند. نجارها با شناختی از طبیعت و درختانی که از آنها استفاده می کنند کار می کنند و هنوز هم می کنند.
امروزه از چوب به عنوان ماده اولیه برای ساخت و ساز استفاده می شود. در ساختمانهای امروزی، از چوب بهعنوان چارچوبی برای خانههای آجری یا ساختمانهای تجاری استفاده میشود و این سازهها اغلب با کمک فولاد و برنز تقویت میشوند تا محکمتر و ماندگارتر شوند.
علیرغم وجود مواد بیشتر در بازار نسبت به قبل، محبوبیت چوب کاهش نمی یابد. چوب دارای مزایای سلامتی ثابت شده است و پایدار، تجدید پذیر و از نظر زیبایی شناسی دلپذیر است. همه عوامل مهمی که مصرف کنندگان در حال حاضر در بازار مسکن به دنبال آن هستند .
تقاضا برای ساختمان های پایدار و سازگار با محیط زیست نیز به دلیل توانایی این خانه ها برای صرفه جویی در زمان، پول و کمک به محیط زیست در حال افزایش است.
سازههای چوبی نیز نسبت به سایر مصالح سریعتر ساخته میشوند، در ساخت آرامتر و حمل سبکتر از سازههای فولادی هستند. محصولات فرعی مهندسی شده از چوب مانند الوارهای چند لایه برای پاسخگویی به نیازهای مصرف کنندگان آگاه به محیط زیست ایده آل هستند زیرا مواد قوی، بادوام، عایق و قابل پیش ساخته هستند.
همانطور که در مورد آن بحث کردیم، چوب یک ماده محبوب و تاریخی است. چوب بسیار محبوب است زیرا مزایای زیادی در مقایسه با سایر مواد دارد.
چوب، اگرچه سبک وزن است، بدون شک قوی است. هنگامی که چوب به روش صحیح نگهداری شود، می تواند صدها سال دوام بیاورد. از نظر ساختاری، الوار بسیار قوی است و نسبت وزنی بالاتر از بتن مسلح در هنگام فشرده سازی دارد. همچنین در برابر گرما، یخبندان، آلودگی و خوردگی مقاوم است و آن را به مصالح ساختمانی ایده آل تبدیل می کند.
چوب یک عایق طبیعی است و برای ساخت مسکن یا سوله ایده آل است. این به این دلیل است که چوب دارای حفرههای هوا در ساختار خود است که باعث میشود در مقایسه با بتن، فولاد و آلومینیوم، گرما را به مراتب بهتر حفظ کند. هنگامی که یک ساختمان با چوب ساخته می شود، گرما را حفظ می کند و بنابراین هزینه های گرمایش را کاهش می دهد.
جدا از اینکه چوب از نظر ساختاری برای ساختمان عالی است، تحقیقات نشان داده است که استفاده از چوب در فضای داخلی ساختمان دارای مزایای روانی و فیزیولوژیکی است. مردم اغلب چوب را با گذراندن وقت در بیرون و در میان طبیعت مرتبط می دانند. هنگامی که از چوب در داخل خانه استفاده می شود، تصور می شود که برخی از افراد همان احساس راحتی و رضایت را دارند که در فضای باز احساس می کنند. این بدان معناست که فشار خون، ضربان قلب و اضطراب کاهش مییابد و باعث میشود افراد به طور کلی احساس آرامش کنند.
برخلاف سایر مصالح ساختمانی مانند بتن، چوب تجدیدپذیر است. چوب را می توان رشد داد، دوباره رشد کرد و بازیافت کرد. ساختمانهای چوبی را میتوان تخریب کرد یا مجدداً مورد استفاده قرار داد که برای صرفهجویی در سایر مصالح عالی است. سازه های فولادی و بتنی انرژی بسیار بیشتری مصرف می کنند و گازهای گلخانه ای بیشتری منتشر می کنند. چوب به حفظ جنگلهای ما کمک میکند و پتانسیل ذخیرهسازی کربن در جهان را افزایش میدهد.
همه ما از کاربردهای چوب هنگام بازیافت آگاه هستیم، اما وقتی چوب به پایان چرخه زندگی خود می رسد، می تواند تجزیه زیستی شود. هنگامی که چوب در معرض شرایط آب و هوایی طبیعی خود قرار می گیرد، به سرعت تجزیه می شود و خاک را دوباره پر می کند